Skoro zaczynasz czytać niniejszy artykuł, zapewne interesuje Cię to, czym różni się tożsamość seksualna od orientacji seksualnej. Zastanawiasz się też pewnie, o co chodzi z drugim pytaniem w tytule tego artykułu – bez obaw, wszystko Ci wyjaśnię i poznasz moje zdanie na ten temat. Bez dalszych wstępów : 1) Tożsamość seksualna odnosi się do samoidentyfikacji, indywidualnej koncepcji siebie w kontekście seksualności. Czyli chodzi o to, jak ty postrzegasz swoją seksualność. Nie myl tego z tożsamością płciowa, czyli poczuciem przynależności do danej płci. 2) Orientacja seksualna to względnie trwały emocjonalny, romantyczny albo seksualny pociąg do osób określonej płci – męskiej lub żeńskiej (APA, 2008). Najczęściej mówi się o orientacji heteroseksualnej, homoseksualnej, biseksualnej. Wielu z Was zapewne wie, że istnieje czwarta orientacja – aseksualność (APA, 2008). Przejdę teraz do tematu osób nieuprzywilejowanych, czyli osób LGBTQ+. Od paru lat niektórzy ludzie, szczególnie po prawej stronie sceny politycznej, uważają, że osoby LGBTQ+ są ideologią i że stanowią zagrożenie dla dzieci i rodzin. Nie będziemy analizować tutaj strategii wymyślania wrogów, przed którymi politycy nas ochronią. Chciałabym zwrócić Twoją uwagę na to, dlaczego tylu ludzi boi się, że osoby LGBTQ+ zrobią im krzywdę. Uważam, że winny temu jest lęk. W sumie to dosyć oczywiste, że powodem tego jest lęk – ale tak naprawdę przed czym? Już Ci tłumaczę. Ogromny lęk przed tym, co nieznane, co inne. Dodatkowo podsycany przez propagandowe, homofobiczne treści. Lęk to bardzo ważny stan emocjonalny, którego nie będę demonizować. Problem jest wtedy, gdy np. z jego powodu ludzie krzywdzą siebie, innych i wykorzystują go do manipulacji innymi – czyli wtedy, kiedy na ulicach możemy zobaczyć propagandowe ciężarówki oraz kiedy osoby LGBTQ+ słyszą, że są ideologią. Wszystkiemu winien jest przede wszystkim (nie tylko!) ogromny lęk przed nowym i nieznanym, przed upadkiem własnej, bezpiecznej wizji świata. Dlaczego tak skupiam się na temacie lęku? Otóż musisz wiedzieć, że orientacja seksualna jest stabilna, ale u większości ludzi (Schwartz i in., 2011). Oznacza to, że istnieją ludzie, którzy są pewni swojej orientacji, ale też tacy, którzy nie potrafią lub nie chcą się określić. Badania naukowe pokazują, że u niektórych osób orientacja seksualna jest płynna, zmienna (Shehan, 2016). Niestety w praktyce oznacza to, że osoby, które wychodzą poza „normę”, jaką według wielu jest tylko heteroseksualność doświadczają ogromu cierpienia. Osoby o innej orientacji niż hetero nazywane są dewiantami, spotykają się bardzo często z przemocą, ostracyzmem społecznym, wykluczeniem ze strony rodziny. Uważam, że w Polsce zakłada się najczęściej, że dany człowiek jest heteroseksualny. Nie spotkałam się z normalizacją orientacji innych niż hetero w moim dzieciństwie, niestety. Zawsze słyszałam tylko o związkach kobiety i mężczyzny. Na temat osób nieheteroseksualnych słyszałam przykre rzeczy, jeśli w ogóle. Niestety w tej kwestii nie jest lepiej tylko coraz gorzej. Od paru lat słyszy się często, że homoseksualne dziecko jest ofiarą tzw. „ideologii LGBT”. I dlatego właśnie tyle linijek poświęciłam tematowi lęku – ponieważ orientacja seksualna – inna niż heteroseksualna – budzi w wielu ogromny lęk, niepokój, za którym często idzie przemoc i wykluczenie. Na podstawie powyższego tekstu przedstawiam Ci pierwszą różnicę między tożsamością a orientacją seksualną: 1) Orientacja jest w teorii czymś stałym, niezmiennym. Oznacza to, że jeśli jesteś np. osobą homoseksualną, to w każdym momencie życia będziesz czuć pociąg do osób należących do Twojej płci. Tożsamość zaś zakłada dynamiczny charakter seksualnych potrzeb. Pojęcie tożsamości pozostawia przestrzeń na płynność, subiektywność, dynamiczność, zmienność Twoich potrzeb seksualnych (Bojarska, Kowalczyk, 2017). Uważam, że lęk w ludziach byłby o wiele mniejszy, gdyby uczeni byli, że różne potrzeby w różnych momentach życia są czymś normalnym. Gdyby ludzie wiedzieli, że to normalne, że można określać się jako osoba hetero, a np. w pewnym momencie stwierdzić, że pociągają nas też osoby tej samej płci, to może sytuacja osób LGBTQ+ wyglądałaby choć trochę inaczej. Odnoszę się tutaj do zarzutów, że ktoś jest ofiarą „ideologii LGBT”, gdy np. stwierdził, że jednak pociągają go też osoby tej samej płci. Oczywiście problem jest ogromny i wpływa na niego ogrom czynników, ale podkreślam istotną rolę lęku i braku wiedzy na temat zmienności potrzeb seksualnych w ludziach. Dodam też, że specjalnie nie poruszam sytuacji osób transpłciowych, bo zostawię to sobie na inny artykuł. Pod skrótem LGBTQ+ kryje się ogrom ludzi i przeróżnych tożsamości, którym warto poświęcić uwagę. Cała społeczność LGBTQ+ doświadcza nieprzyjemności, nie tylko osoby homoseksualne, należy o tym pamiętać. Jak pisałam wcześniej niektórzy boją się, że osoby LGBTQ+ zmienią ich orientację. Postrzegają ją jako coś, czego boją się utracić, co jest stałe, a co osoby LGBTQ+ próbują zniszczyć (skoro coś jest stałe to po co się bać, widzisz, jakie to irracjonalne?). Odrzucają to, że my, ludzie, zmieniamy się całe życie, tak samo charakter naszych potrzeb i to, jak postrzegamy swoją seksualność i to, kim jesteśmy. Czy takie osoby są gotowe na koncepcje tożsamości seksualnej, według której zmienny charakter potrzeb jest NORMALNY? Czy będą obwiniały osoby LGBTQ+ za pragnienia seksualne, które nie będą mieściły się w znanym schemacie? Nie dam Ci odpowiedzi. Chociaż nie, dam – niech żyje edukacja seksualna, w niej nadzieja. Edukacja seksualna w Polsce polega na tym, że najczęściej jej nie ma. Mówię o aktualnej, rzetelnej i opartej na nauce, oczywiście. Raczej nie usłyszysz w polskiej szkole, że Twoja seksualna tożsamość może się zmieniać, że możesz w różny sposób określać swoje potrzeby w różnych momentach życia, że nie musisz wcale się określać! No właśnie, określanie. My, ludzie, mamy wielką potrzebę wyrokowania, nazywania, określania. W samej szkole musimy określić profil klasy, do której pójdziemy, kierunki, które rozszerzymy, studia, na które pójdziemy. Stajemy przed wyborami, do których często nie dorośliśmy – musimy się określać. Warto mieć na względzie, że orientacja seksualna określana jest jedynie na podstawie płci, przez co jest bardzo wąskim pojęciem. Przedstawię Ci teraz drugą istotną według mnie różnicę między tożsamością a orientacją: 2) Orientacja seksualna definiowana jest jedynie przez płeć danej osoby, inne jej cechy pozostają nieistotne. Pojęcie orientacji seksualnej wymaga, by osoba określiła się jako hetero, homo, bi lub aseksualna. W przypadku pojęcia tożsamości seksualnej nie trzeba przyporządkowywać swojego doświadczenia do danej kategorii pojęciowej. Pisałam już o tym tutaj wielokrotnie i pod koniec powtórzę – nie musisz się określać. Tylko Ty znasz siebie i swoje myśli, więc tylko Ty możesz, jeśli chcesz, ocenić swoją seksualność. Kto powiedział, że musi się ona mieścić w ramach sztywnej kategorii? Przedstawiłam dwie główne różnice pomiędzy tożsamością a orientacją seksualną. Jak zapewne widzisz, skłaniam się ku koncepcji tożsamości seksualnej. Uważam, że pojęcie orientacji może skłonić ludzi ku myśleniu, że jeśli są „jacyś” w danym momencie, to muszą być takimi na zawsze. Jeżeli pojawia się odchylenie od przyjętej normy, pojawia się lęk, że „coś nie tak”. Jeżeli dana orientacja uznana jest za normalną, to inne będą dewiacją – a do czego to prowadzi na pewno widzisz. Czy pojęcie orientacji seksualnej samo w sobie wpłynęło na sytuację osób LGBTQ+ w Polsce? Absolutnie nie! Nie ma nic złego w pojęciu orientacji – fakt, jest wąskim pojęciem, wymusza określenie się, ale nie oznacza to, że musimy je demonizować. Jeżeli czujesz się dobrze określając się jako osoba hetero, homo, bi, pan, czy as – ok! Problem pojawia się wtedy, gdy jedna z orientacji uznawana jest za jedyną słuszną i niezmienną, a poszukiwanie, zmiana, dynamiczność jako oznaka bycia ofiarą „ideologii LGBT”, czy problemów. To nie pojęcie jest problemem, a to, do czego ludzie go wykorzystali i jak straszą daną orientacją innych. Nie chcę w tym artykule demonizować również lęku – jak już wspomniałam jest on ważną emocją. Uważam, że pojęcie tożsamości seksualnej jest pojęciem szerszym, mniej radykalnym i bardziej trafnym niż pojęcie orientacji. Na sam koniec, w ramach podsumowania, przedstawię Ci argumenty za tym, że konstrukt tożsamości wypiera konstrukt orientacji: brak uniwersalnych kryteriów podczas określania własnej orientacji seksualnej z powodu różnych doświadczeń ludzi i różnych aspektów, które są brane pod uwagę, niemożność weryfikacji wskaźników orientacji seksualnej, dynamiczny charakter potrzeb seksualnych, fakt, że ludzie mogą w różny sposób określać własne potrzeby w różnych momentach życia, tożsamości seksualne są wielowymiarowe oraz płynne, nie można przyporządkować wszystkich doświadczeń ludzi do paru kategorii pojęciowych, problem z pojęciem orientacji seksualnej w sytuacji związku z osobą niebinarną lub interpłciową, międzykulturowa różnorodność norm i tożsamości seksualnych. Katarzyna Kołaczyńska z Zespołu Bibliografia: American Psychological Association. (2008). What is sexual orientation?, Bancroft, J. (2011). Seksualność człowieka. Wyd: Elsevier Urban & Partner, Wrocław. Rozdział 8: Homoseksualizm i biseksualizm (s. 265-277). Bojarska, K., Kowalczyk R. (2017). Tożsamości seksualne. W: Z. Lew-Starowicz, V. Skrzypulec-Plinta (red.) Seksuologia. Warszawa: PZWL. ( Schwartz i in. (2011). Handbook of identity theory and Research. W: New York: Springer. Shehan, C. L. (2016). The Wiley Blackwell Encyclopedia of Family Studies. W: Wiley-Blackwell.

Orientacja seksualna to pociąg do określonej płci. To tyle. W definicji nie ma ideologii, przekonań i poglądów. Jest tylko poczucie, że uznajemy określoną płeć za atrakcyjną. To poczucie może mieć różny wymiar: seksualny, romantyczny czy emocjonalny. To od orientacji seksualnej zależy, o kim chcemy myśleć, z kim chcemy uprawiać seks, założyć rodzinę i związać się na stałe. Lub na krótko. To naprawdę takie łatwe. Od czego zależy orientacja seksualna? Nie wiadomo. Istnieją teorie i trwają badania na ten temat. Ponieważ geny warunkują nasze istnienie, prawdopodobnie istnieje i taki lub i takie, które w odpowiedniej kombinacji z innymi warunkują naszą orientacją seksualną. Czy jeżeli się to potwierdzi, będziemy mogli zakwalifikować orientacje jako warianty normy lub jako chorobę? Jeżeli będzie taka potrzeba medyczna, zapewne zostaną wypracowane kryteria, które to umożliwią. Temat będzie trudny, ponieważ zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie próbował przełożyć poglądy nad fakty. Klasycznym przykładem jest pisanie lewą ręką. Kiedyś osoby leworęczne musiały uczyć się pisania prawą ręką, chociaż leworęczność jest takim samym wariantem normy jak kolor włosów. Było jednak tępione – ponieważ tak. Oprócz genów, pojawiają się też doniesienia o możliwym wpływie hormonów w okresie prenatalnym – czyli przeduredzeniowym. Co wpływu otoczenia, czyli tego, jakiej orientacji seksualnej jest rodzic, czy w domu jest przemoc, czy jest miło i przyjemnie: w świetle dzisiejszych dowodów otoczenie nie ma wpływu na orientację seksualną. Wszystkie dowody kierują się jednak w jedno miejsce: orientacja seksualna nie jest wyborem. Czy można zmienić orientację seksualną? Lubisz kolor niebieski? Od dzisiaj już nie lubisz. Żartowałem. Przecież wiem, że wolisz zielony. Lubisz ćwiczyć? Pewnie dlatego, że chcesz być silna i zdrowa – to dobry powód. Za ćwiczeniami stoi jakiś dodatkowy cel, bo chociaż ćwiczenia mogą być celem samym w sobie i często się nim stają, to jednak częściej chcemy coś nimi osiągnąć. A co powiesz na truskawki? Dlaczego wolisz je od malin? Te proste przykłady z kolorem, ćwiczeniami i malinami mają Ci uzmysłowić, że nie wszystko, co odczuwasz i w jakiś sposób przeżywasz, jest kwestią Twojego wyboru. Rodzimy się z predyspozycjami i chociaż na wiele z nich mamy my lub nasze otoczenie wpływ, wiele po prostu w nas siedzi i nami kieruje. W seksualności jest podobnie: nie masz wyboru w kwestii orientacji seksualnej, ale masz wybór w kwestii uskuteczniania swojego zachowania seksualnego. Nie. Nie możesz zmienić swojej orientacji seksualnej. Na czym polega problem ludzi z orientacją seksualną? Ludzi mających problem z orientacją seksualną dzielimy na dwie grupy: Tych szukających siebie, chcących się identyfikować z określoną grupą społeczną, którzy w procesie dojrzewania zastanawiają się, kim są i czego chcą i dlatego mających problem ze swoją orientacją. Tych mających problem z orientacją innych ludzi. Bierze się on z wartościowania, a ono z kolei z tego, że jesteśmy nauczeni postrzegać składowe elementy naszego otoczenia przez pryzmat tego, czy są szkodliwe i złe, czy nie. Ta grupa stanowi dodatkowy kłopot dla grupy pierwszej, która odczuwa silną presję społeczną. Jaki powinien być Twój stosunek do swojej orientacji seksualnej? Pozytywny – taki jaki masz do ulubionego koloru. Możesz lubić niebieski.

Wątek: jaka jest moja orientacja seksualna? pomocy! 2 odp. Strona 1 z 1 Odsłon wątku: 8614 5 lutego 2014 09:45 | ID: 1076950 Witam!Mam problem z samym sobą. Nie wiem jakiej jestem orientacji więc może od byłem mały, mialem 6,7 lat znalazłem z siostrą kasety wideo z filmami erotycznymi i czasami je oglądaliśmy. Bawiliśmy się też czasem w lekarza jak to u dzieci bywa i takie tam. Te filmy erotyczne heteroseksualne bardzo mnie około 8,9 roku życia wychowywałem się bez ojca, ponieważ rodzice wzięli 11 roku życia zauważyłem, że pociągają mnie seksualnie mężczyźni. Od tamtej pory zawsze oglądałem filmy erotyczne z gejami i rozladowywałem swój pociąg seksualny właśie przy tyvh filmach. Tak jest do dzisiaj. Obecnie mam niecałe 17 lat i nie wiem jakiej jestem orientacji. Przeczytałem w internecie wiele porad seksuologów na forach i wyczytałem że orientacja nie zależy tylko od pociągu seksualnego ale także emocjonalnego i mną jest tak, że nie wyobrażam sobie życia z mężczyzną, nie czuje nic emocjonalnie do mężczyzny, od ponad roku zakochany jestem w kobiecie, niestety bez wzajemności. Mam kilka związków za sobą z kobietami ale trwały bardzo krótko. Chciałbym w przyszłości założyć rodzine i mieć dzieci, ale nie wiem czy mi się uda. Z mężczyznami wyobrażam sobie tylko seks nic więcej, a jeśli chodzi o kobiety nie wiem czy podczas stosunku miałbym wzwód czlonka - po prostu boje się ośmieszenia jeśli dojdzie do kontaktu seksualnego z kobietą a 'nic się nie stanie'. Filmy erotyczne samych kobiet prawie wgl albo wogóle mnie nie pociągają (sam nie jestem pewny do koca), kobieta z mężczyzną już bardziej, ale najbardziej filmy erotyczne z gejami. Tylko jesli chodzi włąsnie o te ostatnie to po wszystkim mam wyrzuty sumienia że to zrobiłem ale tylko przez jakiś czas (jest to stosunkowo krótko). Gdy mam popęd seksualny nigdy nie mogę powstrzymać się przed włączeniem filmów erotycznych z mam też sny erotycne, chociaż bardzo rzadko, ale są one różne. Czasami mam sny erotyczne o mężczyźnie a czasami o kobiecie i dochodzi do erekcji w obu przeżyć z kobieta swój pierwszy raz, ale boję się że mi po prostu 'nie stanie'.Nie wiem co o tym wszystkim myslec. Chciałbym być heteroseksualny, mieć rodzinę w przyszłości i o pomoc. 1 Andrzej Gryżewski Zarejestrowany: 29-01-2013 14:37. Posty: 265 5 lutego 2014 11:49 | ID: 1077056 Witam. Masz 17 lat, więc do conajmniej 25 Twoja orientacja seksualna będzie się krystalizowała. Ciężko wyczuć w którą stronę się ona rozwinie. Być może będzie biseksualna. Nie wyklucza to założenie rodziny. Pierwszy kontakt seksualny polecam odbyć z tym, z kim będziesz czuł emocjonalną więź, duże poczucie bezpieczeństwa i seksualną ciekawość do tej osoby. Natomiast nie polecam seksu zadaniowego- by sprawdzić, czy będzie erekcja czy nie. Takie podejście jest prostą drogą do zaburzeń erekcji. Warto obserwować ewolucję swojej orientacji i ją akceptować. Na orientację seksualną nie mamy wpływu wolincjonalnego. W tym co piszesz, nie ma nic nienormalnego, coś co mogłoby spędzać sen z powiek. Pozdrawiam, Andrzej Gryżewski 2 Andrzej Gryżewski Zarejestrowany: 29-01-2013 14:37. Posty: 265 3 lipca 2015 00:26 | ID: 1233065 Zapraszam do polubienie mojego profilu na FB. Piszę tam więcej o seksualności człowieka : Pozdrawiam, Andrzej Gryżewski psycholog seksuolog psychoterapeuta

Aseksualność to nowa orientacja seksualna? Tłumaczy Alicja Długołęcka/ zdjęcie: Opublikowano: 11:11Aktualizacja: 12:33 Aseksualność (aseksualizm) to nie seksualna asceza, która opiera się na tłumieniu popędu, lecz kwestia wolnego wyboru. Osoby aseksualne nie odczuwają pożądania, więc nie dążą do kontaktów seksualnych w jakiejkolwiek formie. Aseksualność to nie choroba. Ale czy zdrowy wybór? Wyjaśnia Alicja Długołęcka, edukatorka seksualna. Co to jest aseksualność?Aseksualna mniejszośćAseksualność (aseksualizm) – objawyRodzaje aseksualizmuAseksualność to nie chorobaAseksualność to kolejna orientacja seksualna?Czy aseksualizm to zdrowy wybór?Aseksualność – jak sobie radzić? Co to jest aseksualność? Aseksualność (aseksualizm) jest to stałe nieodczuwanie pociągu seksualnego wobec innych osób – bez względu na płeć. Brak potrzeby uprawiania seksu nie wywołuje w osobach aseksualnych negatywnych emocji, a potrzebę bliskości i miłości mogą realizować w związkach romantycznych. W zależności szacunków przyjmuje się, że aseksualni stanowią od 0,6% do 5,5% populacji. Na skalę światową popularyzacją wiedzy na temat aseksualizmu zajmuje się organizacja AVEN (The Asexual Visibility and Education Network). Aseksualna mniejszość Społeczność zbudowana na bazie wspólnej tożsamości aseksualnej stanowi kolejną mniejszość, która wyłania się w dyskusji publicznej na temat wolności do realizowania osobistych praw seksualnych. Mniejszość aseksualnych prawdopodobnie istniała „od zawsze”, ale nie była dostrzegana, ponieważ brak potrzeb seksualnych nigdy nie wiązał się z obyczajowym lub religijnym potępieniem, tak jak było w przypadku osób homoseksualnych lub osób o nietypowych upodobaniach seksualnych, np. fetyszystów. Aseksualni istnieją i istnieli, ale byli niewidoczni i odizolowani od siebie. Dopiero w latach 50. XX wieku słynny badacz seksualności Alfred Kinsey wyróżnił kategorię „X” dla „osób bez kontaktów i reakcji seksualnych” (kategoria ta stanowiła powyżej 1 proc. populacji mężczyzn i znacznie więcej w populacji kobiet), jej istnienie potwierdziły badania późniejsze w różnych krajach, a upowszechnienie internetu w ostatnich dziesięcioleciach umożliwiło powstanie zorganizowanej społeczności. W 2010 r. została wybrana flaga dla społeczności aseksualnej, która do dziś jest używana jako symbol aseksualizmu na paradach, festiwalach, w sieci itd. Wszystkie kolory użyte na fladze mają znaczenie: czarny reprezentuje aseksualizm, szary symbolizuje demiseksualizm (orientacja psychoseksualna polegająca na odczuwaniu pociągu erotycznego pod warunkiem, że nawiązana zostanie silna więź emocjonalna, demiseksualizm zakłada możliwość budowania relacji zarówno hetero- jak i homoseksualnych przez tę samą osobę), biały reprezentuje sprzymierzeńców, fioletowy symbolizuje społeczność. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Zdrowie intymne i seks WIMIN SOS PMS, 30 kaps. 79,00 zł Zdrowie intymne i seks, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z SOS PMS, 30 saszetek 139,00 zł Zdrowie intymne i seks WIMIN majtki menstruacyjne 90,00 zł Zdrowie intymne i seks Wimin Serum intymne, 100 ml 79,00 zł Zdrowie intymne i seks Wimin Serum intymne, 50 ml 59,00 zł Aseksualność (aseksualizm) – objawy W przypadku osób aseksualnych sytuacja jest szczególnie nietypowa, ponieważ ich „odmienność” nie polega na jakichś mniej lub bardziej oczywistych preferencjach seksualnych, ale na ich braku. Aseksualni nie odczuwają pożądania, więc z reguły nie dążą do kontaktów seksualnych w jakiejkolwiek formie. Być może niejedna z was na pewnym etapie życia zadała sobie pytanie: „czy jestem aseksualna”? Nie należy jednak mylić aseksualności przejściowym spadkiem libido, a tym bardziej – z seksualną ascezą, która opiera się na tłumieniu popędu i jest kwestią wolnego wyboru – aseksualni nie muszą niczego wybierać, ponieważ po prostu tacy są. Ilustracja: Agnieszka Celej na bazie shutterstock To budzące powszechne zdziwienie braku pożądania odbierają raczej jako swoją cechę, a nie rezultat jakichś biologicznych lub psychicznych czynników. Co to oznacza? Aseksualna dziewczyna czy aseksualny chłopak nie poszukuje powiązań pomiędzy brakiem swoich potrzeb seksualnych a zaburzeniami hormonalnymi lub neurologicznymi, jakimś urazem z przeszłości, problemami partnerskimi albo psychicznymi – nie doszukuje się jego przyczyny, ponieważ nie traktuje tego jako problemu. Rodzaje aseksualizmu Ludzie, którzy nie odczuwają pociągu seksualnego, mogą wchodzić romantyczne relacje z innymi. Osoba aseksualna może się zakochać (z wzajemnością) i chcieć tworzyć związek. Ze względu na „orientację romantyczną” obecnie wyróżnić można kilka typów aseksualności, aromantyczność (aromantyzm), czyli brak pociągu romantycznego, biromantyczność, tj. pociąg romantyczny wobec osób dwóch lub więcej płci, heteroromantyczność, to znaczy pociąg romantyczny wobec osób płci przeciwnej, homoromantyczność, czyli pociąg romantyczny wobec osób tej samej płci, skolioromantycznoś, tj. pociąg romantyczny wobec osób o niebinarnej tożsamości płciowej. Osoby aseksualne nie poszukują powiązań pomiędzy brakiem swoich potrzeb seksualnych a zaburzeniami hormonalnymi lub neurologicznymi, jakimś urazem z przeszłości, problemami partnerskimi albo psychicznymi – nie doszukują się jego przyczyny, ponieważ nie traktują tego jako problemu Aseksualność to nie choroba W tradycyjnym seksuologicznym podejściu można by próbować zaliczyć aseksualność do dysfunkcji oznaczonej (Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób ICD 10), czyli „braku lub utraty potrzeb seksualnych”. Jednak podstawą do zdiagnozowania dysfunkcji niezbędne byłoby poczucie dyskomfortu wywołanego sytuacją i chęć zmiany u pacjenta, a ani jedno, ani drugie u osób aseksualnych nie występuje. Aseksualni akceptują swój brak pożądania i uważają tę cechę za integralną składową osobowości, a nie zakłócenie jakiejś funkcji. „Leczenie” aseksualizmu nie istnieje, bo nie jest nikomu potrzebne. Kontrowersyjne są również propozycje niektórych aseksualnych, żeby tę cechę uznać za kolejną orientację seksualną, ponieważ orientacja jest bezpośrednio powiązana z kierunkiem popędu, a w tym przypadku popędu brak. Wszystko więc wskazuje na to, że aseksualność nie stanie się ani dysfunkcją, ani czwartą orientacją seksualną, tylko będzie jedną z wielu cech ogólnie opisujących ludzką seksualność, mieszczącą się zarówno w kategorii normy medycznej, jak i obyczajowej. Czy aseksualizm to zdrowy wybór? Można przy tej okazji zadać sobie pytanie, czy brak seksu nie wpływa negatywnie na zdrowie, skoro istnieje wiele dowodów na to, że udane życie seksualne bardzo pozytywnie wpływa na długość i jakość życia (poprzez bezpośredni wpływ na układ krwionośny, nerwowy i hormonalny). Z drugiej strony nie ma jednoznacznych dowodów na to, że brak seksu szkodzi... chociaż z pewnością szkodzi frustracja wywołana brakiem możliwości zaspokojenia popędu seksualnego oraz niezaspokojenie potrzeby bliskości i miłości. Problemy te jednak nie dotyczą bezpośrednio aseksualnych – skoro nie mają potrzeb seksualnych, to brak seksu nie wywołuje w nich negatywnych emocji, a potrzebę bliskości i miłości mogą realizować w związkach romantycznych. Nikogo nie można leczyć i zmieniać na siłę, tym bardziej że aseksualność nie stanowi żadnego zagrożenia – nie wiąże się ani z cierpieniem osoby z tą cechą, ani z zadawaniem krzywdy komukolwiek innemu. Aseksualność – jak sobie radzić? Problem pojawia się wtedy, kiedy osoba aseksualna wchodzi w związek z osobą, która aseksualna nie jest i odczuwa pożądanie oraz potrzebę bliskości fizycznej. Aseksualni, którzy szukają romantycznego związku, są w ciężkiej sytuacji, ponieważ znaczna większość ludzi nie jest aseksualna, więc bardzo trudno znaleźć im partnera, z którym można osiągnąć pełne porozumienie w kwestiach seksu. Niektórzy czują się zmuszeni wchodzić w związki, w których podejmują kontakty seksualne pomimo braku pożądania, co z oczywistych względów nie wróży dobrze takim relacjom – „seks z poświęcenia” działa bowiem wyjątkowo „aseksualnie” na drugą osobę, która to pożądanie odczuwa. Inni próbują stworzyć związki otwarte i dają partnerom możliwość zaspokojenia potrzeb seksualnych z kimś innym, a sami ustawiają się w pozycji osoby najważniejszej w relacji psychicznej, jednak przyjęcie takiej postawy jest bardzo trudne na etapie realizacji. Najkorzystniejszym rozwiązaniem wydaje się takie, które nie wiąże się z poczuciem niezaspokojenia i niekompletności zawiązku, czyli wchodzenie w relacje miłosne wyłącznie z innymi aseksualnymi lub życie w wersji singla. Zobacz także Alicja Długołęcka Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy „Pijemy, kiedy chce nam się pić, a nie wtedy, kiedy mamy wodę pod ręką”. O trudnych czasem powrotach do seksu po porodzie opowiadają ginekolog i psycholożka „Wpojono nam, że trzeba dążyć do celu, nawet jeśli po drodze pojawiają się trudności”. Dlaczego tak trudno reagować na mobbing, mówi psycholożka Karolina Ołdak „Chcę wspierać kobiety i w jednym, i w drugim nieszczęściu”- mówi Kasia Morawska, zwolenniczka legalnej aborcji i dawczyni komórek jajowych Marysia Warych: „Ludzie myślą, że mamy dwa tryby: albo nie możemy wstać z łóżka, albo mamy halucynacje i słyszymy głosy. Tymczasem choroba afektywna dwubiegunowa ma różne oblicza”

Strona Główna Pytania I Odpowiedzi Czynniki Decydujące O Orientacji Seksualnej U Człowieka 4 odpowiedzi Moje pytanie brzmi -co decyduje o orientacji seksualnej człowieka i kiedy się ona kształtuje . Czy jest to w nasz wybór - czy role odgrywają też inne czynniki np genetyczne ,hormonalne ,różnice anatomiczne mózgu . Witam. Jest wiele teorii, które starają się wyjaśnić, jak kształtuje się orientacja seksualna człowieka. Kładą one nacisk na różne czynniki genetyczne. Poniważ ja pracuję w podejściu psychodynamicznym mi osobiście bliskie są teorie analityczne wyjaśniające te kwestie. Teorie te zaś, oprócz czynników wrodzonych zakładają, że seksualność, podobnie jak osobowość, kształtuje się pod wpływem wczesnodziecięcych relacji rodzinnych, przetworzonych dodatkowo przez naszą dziecięcą emocjonalność. Oznacza to, że ponieważ każdy z nas miał relację z ojcem i matką (jest to relacja wyobrażeniowa, jeśli któreś z rodziców było nieobecne), więc każdy z nas jest zarówno homo, jak i heteroseksualny. Na co dzień najczęściej na poziomie świadomym dominuje jedna z orientacji, druga jest wyparta do nieświadomości. W procesie terapii można więc zastanawiać się, dlaczego tak, a nie inaczej ukształtowała się nasza orientacja seksualna. Leczeniu obecnie podlega osoba, która cierpi z powodu swojej orientacji lub też ta, której orientacja nie do końca została ukształtowana (nie jest jej pewna). Warto podkreślić, że orientacja seksualna kształtuje się wraz z wiekiem (podobnie jak osobowość), więc im młodsza osoba, tym większe prawdopodobieństwo, że jej orientacja nie będzie jeszcze do końca ukształtowana. Małgorzata Danielewicz Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu. Pokaż specjalistów Jak to działa? Dzień dobry, Aktualnie jest wiele doniesień oraz badań psychologicznych i seksuologicznych na temat kształtowania się orientacji seksualnej. Istnieje stare jak sama psychologia pytanie: geny czy wychowanie? Co kształtuje człowieka? – Oczywiście pytanie stawiane jest nie tylko w sferze seksualności. Nauka wciąż szuka odpowiedzi. W najnowszych badaniach coraz więcej wskazuje się jednak na czynniki biologiczne (takie jak budowa mózgu, transmisja hormonalna itd.). Wynika z tego, że człowiek rodzi się już z określoną orientacją a środowisko ewentualnie wzmacnia i rozwija to, co człowiek ma już w sobie. Są też poważne doniesienia naukowe wykazujące na fakt warunkowania, czyli wyuczania się różnych form zachowania, również zachowań seksualnych. Mówimy tu raczej o preferencjach seksualnych a nie orientacji jako takiej. Niektórzy autorzy piszą o tzw. homoseksualizmie objawowym, tzn. będącym objawem zaburzeń osobowości. Są do dość kontrowersyjne, moim zdaniem teorie i na pewno nie dotyczą wszystkich przypadków homoseksualnemu. Pragnę wyraźnie zaznaczyć, że według aktualnej wiedzy homoseksualizm nie jest zaburzeniem psychicznym ani seksualnym. Witam, polecam skontaktować się z seksuologiem. Pozdrawiam Witam, To złożone pytanie. Zapewne wymienione przez Pana/Panią czynniki wpływają na orientację seksualną. Jako psycholog, psychoterapeuta mogę odnieść się do grupy czynników psychologiczno-społecznych związanych z procesem identyfikacji płciowej, który to warunkuje orientację seksualną. Proces identyfikacji z własną płcią zaczyna się u dzieci około piątego roku życia i bardzo silnie jest powiązany z przeżywaniem przez dziecko postaci matki i ojca. W dużym uproszczeniu mówiąc, jeśli diada małżeńska jest silna, rodzice kochają się i przelewają swoją miłość na dziecko, doświadcza ono rodzica własnej płci jako bliskiego i dorastając zaczyna się z nim naturalne identyfikować. Np. 7 letni syn myśli sobie, że jak będzie duży to też tak jak tata będzie miał kochającą żonę i dzieci itd. Obiekt męski dla wspomnianego syna jest atrakcyjny, bliski, pełen miłości, a co za tym idzie chętnie naśladowany. Podobny proces zachodzi względem matki u dziewczynek. Wspomniane przykłady obrazują podążanie dziecka za naturalnie najbliższymi i atrakcyjnymi wzorcami. Psychologiczne czynniki utrudniające dziecku proces identyfikacji z własną płcią pojawiają się w rodzinach, w których diada rodzicielska z jakichś powodów jest bardzo słaba lub rozbita. Przedłużający się silny konflikt rodziców będzie miał silnie negatywny wpływ na rozwój emocjonalny dziecka w tym będzie utrudniał mu dopełnienie procesu identyfikacji płciowej. Przykładowo mały chłopiec wychowywany przez samotną porzuconą przez ojca dziecka matkę, jeśli ta będzie żywić silne negatywne emocje do byłego partnera i/lub będzie te tendencje podświadomie uogólniać na innych mężczyzn, będzie wyrastał otoczony "zranionym - trochę wrogim" podejściem do męskości podawanym przez najważniejszą dla niego osobę - matkę. Jak się można domyślać będzie mu to utrudniać identyfikację z własną męskością, a dodatkowo brak wzorca męskiego w najbliższym otoczeniu będzie kolejnym czynnikiem osłabiającym jego proces utożsamienia się z własną płciowością. U takiego chłopca może powstawać wewnętrzny konflikt - podświadoma niechęć do zidentyfikowania się z męskością, aby nie ranić matki - lub męskość będzie wydawać mu się jawić jako zagrażająca, matka bowiem żywi wobec niej obawę i niechęć. W rezultacie, żeby nie stać się obiektem potencjalne zagrażającym ukochanej matce, może nie utożsamić się z męskością co w późniejszym czasie wiąże się z zablokowaniem u siebie potrzeby posiadania seksualnej relacji z kobietą. Jest to tylko jeden z wielu możliwych przykładów gdzie postać matki i ojca, ich wzajemna relacja oraz ich relacja z dzieckiem wpływają na jego identyfikację z własną płcią. Jeśli jest Pan/Pani zainteresowany/na tą tematyką odsyłam do fachowej literatury zajmującej się tą problematyką. Zaznaczę jednak raz jeszcze, że zarysowałem tu jedynie czynniki psychologiczne. Jaki udział tych czynników w stosunku do czynników genetycznych lub innych występuje u danej osoby, trudno powiedzieć. To jednak co można zbadać na pewno to właśnie czynniki społeczno-psychologiczne. Witam, wysyłam zapytanie, próbowałam już ale chyba mi nie wyszło. Jestem w trakcie rozwodu, bardzo to przeżywam. Nie mogę normalnie funkcjonować. Czy zajmuje się pani takimi sytuacjami i depresją? Ile trwa taka terapia? Witam, poszukuję dietetyka onkologicznego na terenie Świdnicy. Potrzebuję jadłospis dla osoby chorej. Witam. Od pewnego czasu podczas współżycia z małżonką mam problem z erekcją. Kochamy się a po chwili zanika wzwód. Co robić czym to może być spowodowane? Przyznam że staramy sie o dziecko i niepokoi mnie ta sytuacja. Proszę o pomoc. Od kilku lat mam problem z psychiką. Każde związki, które mi się nie udawały wpływały źle na moja psychikę. Każde potknięcie w pracy było i jest dosyć bardzo odczuwalne. Nic tylko się zamknąć w domu i nigdzie nie wychodzić. Nie mam ochoty na nic. Moja słaba psychika niszczy mi życie. Co jest tego przyczyna?… Mam pewien problem natury psychologicznej. W młodości zajmowałem się nielegalną działalnością, która co prawda przyniosła mi ogromne korzyści finansowe, jednak również splamiła moje dobre imię, na którym teraz bardzo mi zależy. Chciałbym zapomnieć o tym, co działo się kiedyś, niestety w snach prześladują… Dzień dobry. Mianowicie 3 sierpnia br. doszło do urazy, nie jestem pewien czy więzadlo naderwało się od razu, czy później podczas wykonywania innych, codziennych czynności (schodzenie ze schodów, tańczenie itp.). Dwa dni temu poddałem się badaniu rezonansem magnetycznym. Wynikiem badania jest zestarzałe… Mam problem z napadami furii niespełna 3 letniego synka. Bardzo często płacze, właściwi w odpowiedzi na każde moje "nie". Trudno mi z nim gdziekolwiek pójść bo wstyd mi za niego np, w sklepie rzuca się na podłogę, ucieka, płacze... Jak Pani mogła by nam pomóc Tydzień temu zaczęłam brać lek Alventa (przez pierwsze 4 dni 37,5 mg/dziennie a po 4 dniu 75 mg na dobę) na ciężki epizod depresji i zaburzenia lękowe. Niektóre skutki uboczne są do zniesienia, ale cierpię na taką bezsenność, że zaraz zwariuję. Ciężko mi zasnąć, a jak już zasnę, budzę się po kilku godzinach… witam serdecznie pani doktor, czy posiada pani wiedzę praktyczna na tema dolegliwości choroby hasimoto oraz diety bezglutenowej z która wiąże cie bezpośrednio ta choroba? z góry dziękuje za odpowiedz Witam Pani Agnieszko, Chodzę od ponad 4 lat na terapię psychodynamiczną i moja psycholog stwierdziła że prawdopodobnie mam osobowość neurotyczną, a na pewno stany lękowe (najmocniej w otoczeniu ludzi) i gniew, problemy ze snem. Po tym okresie 4 lat mam cały czas mocne te stany i zastanawiam się nad… Twoje pytanie zostanie opublikowane anonimowo. Pamiętaj, by zadać jedno konkretne pytanie, opisując problem zwięźle. Pytanie trafi do specjalistów korzystających z serwisu, nie do konkretnego lekarza. Pamiętaj, że zadanie pytania nie zastąpi konsultacji z lekarzem czy specjalistą. Miejsce to nie służy do uzyskania diagnozy czy potwierdzenia tej już wystawionej przez lekarza. W tym celu umów się na wizytę do lekarza. Z troski o Wasze zdrowie nie publikujemy informacji o dawkowaniu leków. Ta wartość jest zbyt krótka. Powinna mieć __LIMIT__ lub więcej znaków. Specjalizacja Wybierz specjalizację lekarza, do którego chcesz skierować pytanie Twój e-mail Użyjemy go tylko do powiadomienia Cię o odpowiedzi lekarza. Nie będzie widoczny publicznie. Wyrażam zgodę na przetwarzanie danych osobowych dotyczących stanu zdrowia w celu zadania pytania Profesjonaliście. Dowiedz się więcej. Dlaczego potrzebujemy Twojej zgody? Twoja zgoda jest nam potrzebna, aby zgodnie z prawem przekazać wybranemu przez Ciebie Profesjonaliście informacje o zadanym przez Ciebie pytaniu. Informujemy Cię, że zgoda może zostać w każdej wycofana, jednak nie wpływa to na ważność przetwarzania przez nas Twoich danych osobowych podjętych w momencie, kiedy zgoda była informacje o moim pytaniu trafią do Profesjonalisty? Tak. Udostępnimy wybranemu przez Ciebie Profesjonaliście informacje o Tobie i zadanym przez Ciebie pytaniu. Dzięki temu Profesjonalista może się do niego mam prawa w związku z wyrażeniem zgody? Możesz w każdej chwili cofnąć zgodę na przetwarzanie danych osobowych. Masz również prawo zaktualizować swoje dane, wnosić o bycie zapomnianym oraz masz prawo do ograniczenia przetwarzania i przenoszenia danych. Masz również prawo wnieść skargę do organu nadzorczego, jeżeli uważasz, że sposób postępowania z Twoimi danymi osobowymi narusza przepisy jest administratorem moich danych osobowych? Administratorem danych osobowych jest ZnanyLekarz sp. z z siedzibą w Warszawie przy ul. Kolejowej 5/7. Po przekazaniu przez nas Twoich danych osobowych wybranemu Profesjonaliście, również on staje się administratorem Twoich danych osobowych. Aby dowiedzieć się więcej o danych osobowych kliknij tutaj Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.

Czy jestem gejem? Czy jestem lesbijką? Czy mój syn jest gejem? Czy moja siostra jest lesbijką? Homo czy hetero, a może bi? Zazwyczaj wątpliwości związane z orientacją seksualną wiążemy z brakiem doświadczenia i młodym wiekiem. Dorośli mogą jednak, tak samo jak nastolatkowie, zadawać sobie podobne pytania. Zarówno w przypadku młodzieży, jak i osób dorosłych tego typu wątpliwości o niczym złym nie świadczą. Pytania o własną orientację seksualną nie są niczym niezwykłym, a co więcej, są zdrowe, w każdym wieku. W każdym! Naturalnie, z największą intensywnością tego typu dociekania dotykają nastolatków i młodych dorosłych. Nie mniej jednak także osoby starsze (i o wiele starsze) mierzą się z tymi pytaniami w swoim życiu. Pojawiające się w ciągu życia wątpliwości związane z własną orientacją seksualną mogą świadczyć o różnych aspektach naszego psychologicznego funkcjonowania i nie zawsze są wprost związane z samą orientacją seksualną. W przypadku młodzieży w wieku od 12 do 23 lat wg niektórych oszacowań, aż 25% osób nie jest w jakimś momencie pewnych swojej orientacji seksualnej. Należy jednak zauważyć, że wspomniany brak pewności co do własnej orientacji seksualnej jest naturalny rozwojowo i w większości przypadków przejściowy i utrzymuje się od kilku miesięcy do kilku lat. Zauroczenie się chłopaka innym chłopakiem lub dziewczyny inną dziewczyną nie musi oznaczać orientacji homoseksualnej, lecz jedynie może. W sytuacjach, w których wątpliwości spędzają nam sen z powiek i prowadzą do stałego pogarszania się naszego zdrowia psychicznego lub zwyczajnie potrzebna jest nam rzetelna wiedza na ten temat, warto skonsultować się z psychologiem. Dla osób młodych seksualność, w tym odkrywanie swojej orientacji seksualnej, to poznawanie zupełnie nowych obszarów własnej osoby, co jest niełatwe, ale z drugiej strony także niezmiernie ciekawe. Seksualność interesuje młodzież na serio i na poważnie. Zaznaczę, aby było to jasne, że piszę o powadze młodzieży bez cienia ironii. Przepracowawszy setki godzin z młodzieżą na warsztatach edukacyjno-profilaktycznych z zakresu seksualności człowieka, z pierwszej ręki wiem, że młodzi ludzie potrafią zadawać poważne i istotne pytania, chętnie krytycznie analizują różne zagadnienia związane z seksualnością (nie tylko z seksem). Nie mniej jednak na poważnie jest tylko wówczas, gdy jest na to odpowiednia przestrzeń. Gdy ktoś jest gotów wykazać się otwartością na różnego rodzaju wątpliwości i niewiedzę. Bezrefleksyjnie przyjmujemy za oczywiste to, że chłopak powinien mieć dziewczynę, a dziewczyna chłopaka. Na każdych zajęciach zawsze pozwalamy uczestnikom warsztatów zadawać anonimowe pytania na karteczkach, które wrzucają do worka, gdy wychodzą na przerwę. Po przerwie odpowiadamy na nie i nie zdarzyło się jeszcze, aby ktoś nie chciał posłuchać. A w temacie niniejszego wpisu – długo by wymieniać różne warianty pytania typu „czy jestem normalny, bo…”. Możliwość zadania takich pytań specjalistom jest świetną okazją do rozwiązania niektórych dylematów, również tych związanych z orientacją seksualną. Pytań ze słowami „gej”, „lesbijka”, „bi”, „homo” itp. zawsze pojawia się na karteczkach wiele. Przemijające zauroczenie osobą tej samej płci w okresie dojrzewania jest realnym zjawiskiem rozwojowym. W mediach mówi się o orientacji seksualnej bardzo różne rzeczy. W społeczeństwie obowiązuje też powszechne tabu i brakuje specjalistów, którzy byliby gotowi rozmawiać z młodzieżą. Wszystko to utrudnia określenie własnej tożsamości psychoseksualnej i czasem mając dwadzieścia kilka lat nadal nie potrafimy uporządkować swoich odczuć i myśli z tym związanych. Sprawa nie jest także łatwa dla rodziców Dziecko wychowuje się najczęściej z towarzyszącym przekonaniem rodziców, że JEST heteroseksualne i dzieje się tak już od momentu narodzin, a zaryzykowałbym także stwierdzenie, że ma to miejsce nawet od momentu poczęcia albo też i fantazjowania o dziecku. Rodzice nie zadają sobie pytania czy ich dziecko jest heteroseksualne czy może nie, lecz przyjmują pewien domyślny z góry założony stan rzeczy za fakt, tak długo, dopóki prawda nie okarze się inna. Tak po prostu skonstruowany jest ten świat. Z tego powodu młodzież nieheteroseksualna ma trudniej, aniżeli ich heteroseksualni rówieśnicy – zaczynają bowiem od mocno wydeptanej ścieżki, kroczą w oczekiwanym heteroseksualnym kierunku, ale w pewnym momencie okazuje się, że droga ta jest ślepa lub widoki po drodze zupełnie nie cieszą oka. Podobne zawiedzenie i swego rodzaju rozczarowanie przeżywają rodzice. Mogą czuć się oszukani, źli, osamotnieni – mogą czuć i myśleć bardzo różne rzeczy i to jest w pewien sposób zrozumiałe, choć może być bardzo nieprzyjemne dla samego dziecka, co także należy rozumieć. Początki orientowania się, że „nie jesteśmy na oczekiwanym kursie” bywają skrajnie trudne bez względu na wiek. Na szczęście można sobie z tymi trudnymi emocjami radzić. Co robić? Czy można coś z tym zrobić? No dobrze, czujemy, że jesteśmy „nie tam, gdzie byśmy chcieli ze swoją orientacją”. Że marzy nam się podróż gdzie indziej, inną drogą, może bardziej przez las, albo w górę rzeki. Czasem okazuje się, że „ktoś zabłądzi” – seksualność, gdy ma się naście lat nie jest prosta. Ba! Ona nigdy nie jest prosta, ale w młodzieńczym wieku to już zawsze jest trudna. Gdy ktoś „zabłądzi”, może się okazać, że psycholog psychoterapeuta, psycholog seksuolog mogą pomóc młodej osobie w zorientowaniu się w tej sytuacji i wybraniu innej drogi dla siebie. Jest to w pełni zdrowe i normalne. Psycholog nie zmieni orientacji dziecka, bo takowej nie można zmienić, ale może pomóc młodej osobie lepiej zrozumieć siebie i odpowiedzieć na pytanie czy to, że podoba mi się kolega/koleżanka z klasy oznacza, że jestem gejem/lesbijką, czy może są to emocje nieznane dotąd, ale nie związane z potrzebą zbudowania romantycznej więzi z drugą osobą. Wiele scenariuszy można by tutaj nakreślić. Ważne by pamiętać, że różni ludzie mają różnie i same myśli czy fantazje homoseksualne nie stanowią o orientacji seksualnej, nie świadczą też najczęściej o niczym złym. W seksualności podobnie jak w podróży nieustannie odkrywamy, próbujemy różnych smaków, różnych środków poruszania się, czerpiemy przyjemność z podziwiania widoków. Czasem jest jednak inaczej. Okazuje się, że heteroseksualna ścieżka faktycznie donikąd nie prowadzi i nie zaprowadzi, ponieważ ktoś nie „zabłądził na chwilę”, a na stałe czuje w kościach i w każdym kawałku swojego ciała, że najszczęśliwiej będzie udać się w inną stronę. Że chyba jestem gejem, a może jestem bi, a może jestem lesbijką? Nieheteroseksualna młodzież ma o tyle trudniej w określaniu własnej orientacji, że rzadko ktoś dorosły jest w stanie zrozumieć taką sytuację zagubienia, powątpiewania czy jednoznacznego opowiedzenia się po nieheteroseksualnej stronie. Nic dziwnego, nie uczymy się o tym, nie rozmawiamy, seksualność to w ogóle wielkie tabu. W takich sytuacjach psycholog czy seksuolog mogą pomóc młodej osobie odnaleźć się w nowych okolicznościach, zrozumieć swoje potrzeby. Proces „wychodzenia z szafy” (ang. coming out) i akceptowania własnej homo- czy biseksualności jest długi, często wieloletni i trudny. W innych przypadkach psycholog może pomóc uświadomić sobie błędne przekonanie o własnej homoseksualności. Jeśli jesteś heteroseksualny/a to wiesz co i jak, gdy dorośniesz – żona, mąż, dzieci, wnuki itd., społeczeństwo zadbało, abyś wiedział(a). Jeśli nie czujesz, że jesteś hetero to zaczynasz się zastanawiać, szukać, ale okazuje się, że nikt nie ma wskazówek, sugestii, a Ty nie do końca wiesz kim jesteś i czy aby na pewno jesteś taki lub taka, jak się Tobie wydaje. W dodatku padają słowa „pedał”, „ciota”, „lesba” itp. Jest ciężko. Masz 15 lat – jest trudno; masz 30 lat – jest trudniej, bo przecież dwa razy dłużej i Ty, i inni myśleliście coś innego. Orientacja seksualna w dorosłości Powodów dla których w dorosłym życiu pojawia się zwątpienie związane z własną orientacją seksualną, zarówno u mężczyzn jak i u kobiet, jest wiele. Bywa, że nie przemyśleliśmy zbyt dobrze wcześniejszych wyborów i poddaliśmy się temu, czego oczekiwała od nas rodzina, przyjaciele czy szerzej – społeczeństwo. Czasem nasze lęki związane z bliskością, relacjami z kobietami, mężczyznami lub problemy wokół poczucia własnej wartości mogą spowodować pytania o orientację seksualną. Dużym piętnem na seksualności dorosłego człowieka może także odcisnąć się negatywne doświadczenie seksualne lub przemocowe z wcześniejszych okresów życia. Bez względu na źródło trudności, nigdy jednak nie możemy sobie pozwolić na kojarzenie nieheteroseksualności z czymś negatywnym albo tym bardziej chorym. Przypomnijmy, że zgodnie ze współczesną wiedzą medyczną i psychologiczną homoseksualność, biseksualność są tak samo normalne i zdrowe jak heteroseksualność. Tak jak wspominałem powyżej, z różnych względów odnalezienie się na mapie własnej seksualności może nie nastąpić, gdy mamy lat naście, a dopiero, gdy mamy ich dziesiąt. Tak naprawdę jest to zrozumiałe, jeśli się nad tym zastanowić. Niekiedy okazuje się bowiem, że jedynym sposobem na znalezienie właściwej trasy jest wypróbowanie różnych. Nikt nie ma seksualnego GPSa. Metafora seksualności jako podróży wydaje mi się bardzo pomocna. Po pierwsze, jak każda metafora pozwala mówić o rzeczach skomplikowanych trochę bardziej zrozumiale, a gdy mowa o nauce, to można o niej mówić w ten sposób, bez akademickiego zadęcia. Po drugie, w seksualności podobnie jak w podróży nieustannie odkrywamy, próbujemy różnych smaków, różnych środków poruszania się, czerpiemy przyjemność z podziwiania widoków, czasem jedziemy tą samą trasą, czasem ktoś nami pokieruje, a czasem jesteśmy zdani tylko na siebie. W dorosłym życiu może się okazać, że droga, którą dotychczas wybieraliśmy nie jest tak atrakcyjna jak ta, która odkryliśmy przypadkiem, bo zabłądziliśmy. Albo nie tak ciekawa i przyjemna jak ta, którą mijaliśmy każdego dnia w drodze do pracy, ale wydawała nam się zbyt zakorkowana, aby z niej skorzystać, a przy tym wszyscy nam ją odradzali. Warto też pamiętać, że zabłądzić można zmierzając w każdym kierunku. Niektórzy z nas mylnie uważają, że są heteroseksualni, a niektórym wydaje się, że są nieheteroseksualni. W jaki sposób może pomóc psycholog? Zadaniem psychologa w pracy z osobą, która zgłasza się z trudnościami w związku z przeżywaną orientacją seksualną, wątpliwościami w tym obszarze, nieakceptowanymi myślami jest przede wszystkim pomóc osobie w odpowiedzi na pytanie jaka jest przyczyna trudności. W drugim kroku spróbujemy znaleźć właściwy sposób postępowania, leczenia lub wspierania osoby w uzyskaniu akceptacji swoich potrzeb lub gdy to możliwe w zmianie zachowania. Po szczegółowej diagnozie natury przeżywanych trudności psycholog przedstawia swoje rozumienie pacjentowi i uzgadnia z nim możliwości i cele dalszej pracy. Ważne jest, by odpowiedzieć na pytanie czy wątpliwości związane z własnymi potrzebami seksualnymi wynikają z kształtującej się lub wykształconej już orientacji seksualnej, czy też są przejawem kryzysu okresu dojrzewania lub trudności psychologicznych w życiu dorosłym, które nie są bezpośrednio związane z orientacją seksualną. Czasem już kilka konsultacji seksuologicznych pozwala na odzyskanie spokoju i rozwiązanie wątpliwości związanych z orientacją seksualną. Ale bywa też, że wskazana jest długoterminowa psychoterapia. Wiele zależy od pierwszych spotkań konsultacyjno-diagnostycznych i motywacji osoby zgłaszającej się po wsparcie. Czasem już kilka konsultacji seksuologicznych pozwala na odzyskanie spokoju i rozwiązanie wątpliwości związanych z orientacją seksualną. W tego typu pracy kluczowe są poszanowanie indywidualnych potrzeb i pragnień osoby, która zgłasza się do psychologa lub do psychoterapeuty i otwarty dialog. Niedopuszczalne jest, aby specjalista dostosowywał pacjenta do własnego światopoglądu lub prowadził terapię zatajając lub maskując jej cel. Zdajemy sobie sprawę z tego, że seksualność jest obszarem funkcjonowania człowieka, który jest obarczony znacznym tabu społecznym i owiany szeregiem kontrowersji, w tym związanych z orientacją seksualną. Dokładamy wszelkich starań, aby osoby zgłaszające się do nas po pomoc psychoseksuologiczną miały poczucie, że w gabinecie psychologa psychoterapeuty jest miejsce na otwartą i spokojną rozmowę, czas na rozwianie wszelkich wątpliwości i takie cele terapeutyczne, które są zarówno spójne z wynikami współczesnych badań, jak i pozostają w zgodzie z potrzebami osoby, zgłaszającej się po pomoc. Czasem zarówno osoby dorosłe jak i młodzież boją się udać do specjalisty, by porozmawiać o trudnościach przeżywanych w związku z posiadanymi wątpliwościami, potrzebami, fantazjami itp., ponieważ zakładają, że psycholog potwierdzi lub „zdiagnozuje” u nich homoseksualność. Tak nie jest. Oczywiście, może się okazać, że w czasie spotkań konsultacyjnych przekazywane psychologowi informacje będą wskazywały na orientację nieheteroseksualną klienta, ale ważne by pamiętać, że psycholog działa zawsze w interesie pacjenta. Jeśli na podstawie posiadanej wiedzy, umiejętności i doświadczenia wnioskuje, że osoba jest nieheteroseksualna, to ma obowiązek taką informacją się podzielić. Często jednak jest odwrotnie, okazuje się, że treści opisywane w gabinecie psychologa wcale nie świadczą o homo lub biseksualnej orientacji seksualnej i konsultacje ze specjalistą pomagają w odzyskaniu psychicznego dobrostanu. Zadaniem psychologa jest rzetelnie i zgodnie z etyką zawodu psychologa wspierać w każdej sytuacji osobę zgłaszającą się po pomoc. Którykolwiek scenariusz mamy na uwadze: czy chwilowe wątpliwości, czy zdecydowane twierdzenie „nie jestem hetero”, ważne, by nie zamykać się na żadną ewentualność. Każda z opisanych powyżej ścieżek, to szansa na naprawdę szczęśliwą życiową podróż. Drogi są różne, a każda ma do zaoferowania coś dobrego. Cel podróży jest jednak ten sam – przejść przez życie w gronie bliskich i kochających osób, kochać i być kochanym. Seksualność jest integralną częścią osobowości Na koniec jako ciekawostkę przywołajmy Deklarację Seksualnych Praw, którą w sierpniu 2002 roku przyjęła Światowa Organizacja Zdrowia. Warto poświęcić jej trochę uwagi. Zgodnie z nią: Seksualność jest integralną częścią osobowości każdej istoty ludzkiej. Jej pełny rozwój zależy od zaspokojenia podstawowych ludzkich potrzeb, takich jak pragnienie kontaktu, intymności, ekspresji uczuć, przyjemności, czułości i kształtuje się w wyniku wzajemnych relacji pomiędzy osobą a otaczającymi ją strukturami społecznymi. Pełny rozwój seksualności jest niezbędny do osiągnięcia dobrostanu w wymiarze indywidualnym, interpersonalnym oraz seksualne są uniwersalnymi prawami człowieka, bazującymi na niezbywalnej wolności, godności i równości wszystkich istot ludzkich. Ponieważ zdrowie jest fundamentalnym prawem człowieka, tak samo podstawowym prawem człowieka musi być jego zdrowie celu zapewnienia zdrowego rozwoju seksualności społeczeństw i jednostek ludzkich wszystkie społeczeństwa muszą uznawać, promować, szanować i bronić tych praw seksualnych wszelkimi środkami. Zdrowie seksualne rozwija się w środowisku, które uznaje, respektuje i szanuje te seksualne stanowią fundamentalne i uniwersalne prawa człowieka. Pełna lista znajduje się tutaj. Jak wynika z przytoczonych założeń Deklaracji Praw Seksualnych Światowej Organizacji Zdrowia, zdrowie seksualne jest podstawą dobrostanu psychicznego każdego człowieka i stanowi sferę niezbywalnych ludzkich potrzeb – zarówno fizycznych jak i emocjonalnych. Osiągnięcie akceptacji w zakresie własnej orientacji seksualnej i rozumienie tej sfery seksualności wiąże się w ten sposób bezpośrednio z potencjałem człowieka do pozytywnego przeżywania własnej osoby oraz budowania szczęśliwych związków z innymi – nie tylko z przyszłym partnerem lub partnerką, ale także z rodziną i przyjaciółmi. Pomoc psychoseksuologiczną w PROPSYCHE możesz uzyskać umawiając się na konsultację w gabinecie w Bydgoszczy lub przez internet. W celu umówienia wizyty skontaktuj się z wybraną osobą: mgr Łukasz Warchoł mgr Hanna Bartosz

Poniżej znajduje się lista wszystkich znalezionych synonimów dla szukanego przez Ciebie wyrażenia: ORIENTACJA SEKSUALNA. Wyrazy bliskoznaczne do wyrażenia ORIENTACJA SEKSUALNA ORIENTACJA SEKSUALNAto inaczej: orientacja seksualna, homoerotyzm (podrz.), homoseksualizm (podrz.), homoseksualność (podrz.), inwersja seksualna (specjalist.) (podrz.), orientacja homoseksualna (podrz.), pederastia (podrz.), heteroseksualizm (podrz.), orientacja heteroseksualna (podrz.), biseksualizm (podrz.), orientacja biseksualna (podrz.) Przy niektórych pozycjach, w nawiasach, mogą znajdować się dodatkowe oznaczenia wskazujące na przykład, że dane słowo używane jest w mowie potocznej, jest uważane za obraźliwe lub żartobliwe (wyjaśnienia poszczególnych kategorii znajdziesz na dole strony). Synonimy dla słów kontekstowo podobnych do ORIENTACJA SEKSUALNA. DEWIACJA SEKSUALNAto inaczej: dewiacja płciowa, oglądactwo (podrz.), podglądactwo (podrz.), voyeuryzm (książk.) (podrz.), wojeryzm (podrz.), parafilia (nadrz.), zaburzenie płciowe (nadrz.), zaburzenie seksualne (nadrz.) INWERSJA SEKSUALNAto inaczej: homoerotyzm, homoseksualizm, homoseksualność, inwersja seksualna (specjalist.), orientacja homoseksualna, pederastia izm (pot.), stanowisko, stanowisko filozoficzne (podrz.), naturyzm (podrz.), nudyzm (podrz.), doktryna polityczna (podrz.), ideologia (podrz.), orientacja polityczna (podrz.) rozeznanie, rekonesans (podrz.), wstępne rozeznanie (podrz.), zwiad (podrz.) pozycja, postawa, stanowisko, rozeznanie, ukierunkowanie ORIENTACJA BISEKSUALNAto inaczej: ORIENTACJA HETEROSEKSUALNAto inaczej: ORIENTACJA HOMOSEKSUALNAto inaczej: homoerotyzm, homoseksualizm, homoseksualność, inwersja seksualna (specjalist.), pederastia ORIENTACJA POLITYCZNAto inaczej: doktryna polityczna, ideologia, miłość do ojczyzny (podrz.), patriotyzm (podrz.), umiłowanie ojczyzny (poet.) (podrz.), faszyzm (podrz.), hitleryzm (podrz.), narodowy socjalizm (podrz.), nazizm (podrz.), konserwatyzm (podrz.), reakcjonizm (przestarz.) (podrz.), wstecznictwo (podrz.), zachowawczość (podrz.), liberalizm (podrz.), socjalizm (podrz.), imperializm (podrz.), ostatnie stadium kapitalizmu (książk.) (podrz.), czerwona zaraza (książk.) (podrz.), komunizm (podrz.), progresywizm (podrz.), ideologia narodowa (podrz.), nacjonalizm (podrz.), kosmopolityzm (podrz.) PERWERSJA SEKSUALNAto inaczej: perwersja płciowa, parafilia (nadrz.), zaburzenie płciowe (nadrz.), zaburzenie seksualne (nadrz.) Sprawdź też synonimy dla słów tematycznie lub słownikowo podobnych do ORIENTACJA SEKSUALNA. ORIENTACJA, SPOJRZENIE, DOKTRYNA POLITYCZNA, PRZEKONANIE, DEWIACJA SEKSUALNA, ROZEZNANIE, MNIEMANIE, HOMOEROTYZM, PERWERSJA PŁCIOWA, HOMOSEKSUALIZM, POZYCJA, ORIENTACJA POLITYCZNA, IZM, LOKALIZACJA, STOSUNEK, OPINIA, VOYEURYZM, DOKTRYNA, PERWERSJA SEKSUALNA, ZABURZENIE PŁCIOWE, ZABURZENIE SEKSUALNE, DEWIACJA PŁCIOWA, HETEROSEKSUALIZM, PEDERASTIA, PRĄD, INWERSJA SEKSUALNA, ORIENTACJA HETEROSEKSUALNA, ZDANIE, PARAFILIA, IDEOLOGIA, POGLĄD, PODGLĄDACTWO, PRZEŚWIADCZENIE, POŁOŻENIE, BISEKSUALIZM, SĄD, POJĘCIE, ORIENTACJA HOMOSEKSUALNA, STANOWISKO, OGLĄDACTWO, PUNKT WIDZENIA, HOMOSEKSUALNOŚĆ, WOJERYZM, UKIERUNKOWANIE, ORIENTACJA BISEKSUALNA, POSTAWA. Szukaj synonimów do słowa ORIENTACJA SEKSUALNA inaczej Najlepszą odpowiedzią na pytanie: "Jakie znasz synonimy do wyrażenia orientacja seksualna?", jest: 1. Orientacja seksualna to inaczej orientacja seksualna, homoerotyzm (podrz.), homoseksualizm (podrz.), homoseksualność (podrz.), inwersja seksualna (specjalist.) (podrz.), orientacja homoseksualna (podrz.), pederastia (podrz.), heteroseksualizm (podrz.), orientacja heteroseksualna (podrz.), biseksualizm (podrz.), orientacja biseksualna (podrz.). W sumie znaleźliśmy tyle odpowiedzi na to pytanie: 1. Synonimy słownikowe do wyrażenia ORIENTACJA SEKSUALNA ORIENTACJA SEKSUALNA orientacja seksualna, homoerotyzm (podrz.), homoseksualizm (podrz.), homoseksualność (podrz.), inwersja seksualna (specjalist.) (podrz.), orientacja homoseksualna (podrz.), pederastia (podrz.), heteroseksualizm (podrz.), orientacja heteroseksualna (podrz.), biseksualizm (podrz.), orientacja biseksualna (podrz.) Słowa, które mogą Cię zainteresować obok ORIENTACJA SEKSUALNA ODBIERAĆ, OTRZYMYWAĆ , OBOJĘTNY, ZBLAZOWANY , ODDANIE, POŚWIĘCENIE , OPŁACAĆ, WYNAGRADZAĆ , ODDZIELAĆ, WYDZIELAĆ , OBRZEŻNY, ZEWNĘTRZNY , OBLICZENIE, RACHUNEK , OŚWIADCZAĆ, WYZNAWAĆ , OMÓWIENIE, PERYFRAZA , ODWROTNIE, NA ODWRÓT , OSIEMDZIESIĄTA CZĘŚĆ , ODCHODZIĆ, OPUSZCZAĆ

W obrębie spektrum orientacji seksualnej i tożsamości płciowych istnieje szeroki, wspaniały świat tożsamości do okrycia. Wiedza o tym, kim jesteś i jak się identyfikujesz może być dla niektórych łatwa. Ale dla innych może być to trwająca całe życie podróż odkrywcza, oparta na osobistych doświadczeniach i rozwoju. Ponieważ nasz język dotyczący tożsamości wciąż ewoluuje, tak samo jak nasza zdolność do tworzenia terminologii, która lepiej definiuje to, jak czujemy się z tym, kim jesteśmy, kogo pociągamy i jak doświadczamy atrakcyjności. Jest to szczególnie prawdziwe dla społeczności aseksualnej. W ciągu ostatniej dekady nasze rozumienie tego co znaczy być aseksualnym rozkwitło, dając początek wielu tożsamościom, które są definiowane przez przepływ i odpływ naszej własnej atrakcyjności seksualnej i jak to się odnosi do naszych związków, pożądania seksualnego i romantycznego przyciągania. Nasze rozumienie różnych tożsamości, które wszyscy posiadamy, jest kluczowe dla zdrowia psychicznego, emocjonalnego i ogólnego dobrostanu nas samych, naszych przyjaciół, naszych rodzin i członków naszej społeczności. Jest to ważne, jeśli weźmiemy pod uwagę, że historycznie edukacja medyczna wykluczyła treści związane ze zdrowiem LGBTQIA+ z programów nauczania w wyniku dyskryminacji. „Aseksualność jest trochę mglista”, mówi psycholog pediatryczny Gina Rhodes. „Aseksualność jest na swoim własnym spektrum i patrzy na nie tylko atrakcyjność seksualną, ale także romantyczną”. Dr Rhodes pomaga nam zbadać, co to znaczy być aseksualnym, zwracając szczególną uwagę na sposoby, w jakie mówimy o atrakcyjności we wszystkich dziedzinach. CZYM JEST ASEKSUALNOŚĆ? Zwana również „asem”, aseksualność jest terminem parasolowym dla każdego, kto doświadcza niewielkiego lub żadnego pociągu seksualnego w stosunku do innych osób dowolnej płci. Aseksualność może się różnić na wiele sposobów w zależności od naszych relacji i tego jak definiujemy nasze poziomy atrakcyjności seksualnej, romantycznej i estetycznej. Ważne jest, aby zauważyć, że atrakcyjność seksualna i romantyczna atrakcja to dwie różne rzeczy; chociaż w nowoczesnym społeczeństwie często są one mieszane razem jako dwie części tej samej całości. Atrakcyjność seksualna może być zdefiniowana jako nasze pragnienie dotknięcia innej osoby w intymny sposób. Możemy być atrakcyjni seksualnie dla kogoś bez doświadczania romantycznych uczuć. Atrakcyjność romantyczną można zatem zdefiniować jako nasze pragnienie posiadania głębokiego, czułego związku z drugą osobą. Atrakcyjność romantyczna może istnieć bez doświadczania przez nas atrakcyjności seksualnej i polega wyłącznie na ustanowieniu tej bliskiej, emocjonalnej więzi. Możesz być aromantyczny, co oznacza, że możesz doświadczać niewielkiego lub żadnego romantycznego przyciągania do innych ludzi niezależnie od płci. Następnie, istnieje atrakcyjność estetyczna, która może być zdefiniowana jako uznanie dla czyjegoś piękna lub wyglądu bez posiadania seksualnego lub romantycznego pociągu. Osoby, które identyfikują się jako aseksualne, mogą doświadczać zwiększonego poziomu romantycznego lub estetycznego przyciągania, ale niewielkiego lub żadnego przyciągania seksualnego do osób w ich życiu. „Wygląda to różnie w zależności od osoby” – mówi Dr Rhodes. „Dla niektórych ludzi oznacza to, że mają romantycznego partnera, ale być może ten związek albo nie obejmuje kontaktu seksualnego, albo obejmuje inne rodzaje intymnego kontaktu, takie jak przytulanie. Albo może obejmować kontakt seksualny, ale po prostu nie jest to coś, co aseksualny partner czuje mocno”. Ktoś, kto identyfikuje się jako aseksualny może angażować się w seks jako bardziej sposób na pokazanie, że mu zależy, niż w coś w co jest zainwestowany. Istnieje wiele błędnych przekonań na temat aseksualności. Często jest ona błędnie mylona z utratą libido. Jednym z głównych błędnych przekonań jest to, że aseksualność jest samodzielnym stanem medycznym, który można leczyć. Inni lubią myśleć, że aseksualność jest jak celibat lub abstynencja. Istnieje też niebezpieczne założenie, że ktoś może identyfikować się jako aseksualny, ponieważ doświadczył jakiejś traumy seksualnej lub napaści fizycznej. Dr Rhodes ostrzega jednak, że te błędne przekonania są na ogół nieprawdziwe i mogą być bardzo szkodliwe. „Kojarzenie aseksualności z traumą jest szkodliwe, ponieważ dla wielu osób jest to coś, co było procesem odkrywania, a nie coś, co zostało im zadane” – mówi dr Rhodes. „Założenie, że czyjaś tożsamość jest wynikiem traumy, może naprawdę odebrać agencję i ciężką pracę, którą ta osoba mogła wykonać, aby zaakceptować siebie za bycie aseksualnym, zwłaszcza gdy żyjemy w społeczeństwie, które naprawdę ceni seksualną i romantyczną atrakcyjność”. I w przeciwieństwie do celibatu czy abstynencji – które są tymczasowymi decyzjami opartymi na okolicznościach lub przekonaniach – aseksualność jest orientacją, tożsamością i stanem bycia. To nie jest wybór. „Aseksualność jest czymś bardziej trwałym” – mówi dr Rhodes. RODZAJE ASEKUALNOŚCI Jak wszystkie rodzaje aseksualności, które istnieją na spektrum, aseksualność może być płynna. Ktoś kto jest aseksualny może doświadczać różnego stopnia atrakcyjności seksualnej przez całe życie i może się ona różnić w zależności od związku. Ktoś może używać terminu parasolowego „aseksualny” jako swojej tożsamości definiującej. Istnieje również kilka podgrup lub kategorii tożsamości, które zostały stworzone w celu lepszego zdefiniowania różnych stopni, w jakich ktoś może doświadczać swojej aseksualnej tożsamości. Poniższa lista nie jest wyczerpująca, ale są to pewne tożsamości aseksualne, których należy być świadomym: ACEFUX Jako orientacja seksualna na spektrum aseksualnym, tożsamość ta jest definiowana jako ktoś, kogo orientacja zmienia się w czasie, ale generalnie pozostaje na spektrum aseksualnym. Na przykład, jeśli zwykle nie masz pragnienia aktywności seksualnej, ale są dni lub tygodnie, w których pragniesz aktywności seksualnej, może być to tożsamość, z którą się odnosisz. „Aseksualność może się zmieniać z czasem, gdy ludzie lepiej poznają siebie i uzyskają lepszy obraz tego, jak wyglądają związki” – mówi dr Rhodes. „To coś, co może być w fluktuacji dla wielu ludzi”. DEMISEXUAL Jeśli jesteś „demisexual”, możesz uznać kogoś za atrakcyjnego seksualnie tylko wtedy, gdy rozwinąłeś z nim emocjonalną lub romantyczną więź. Jeśli nie masz tej emocjonalnej lub romantycznej więzi, zazwyczaj nie doświadczasz seksualnego pociągu do innych. Dla wielu osób, które identyfikują się jako demisexual, mogą one wstrzymywać się z uczestnictwem w aktywności seksualnej, dopóki nie rozwiną tej emocjonalnej i romantycznej więzi. FRAYSEXUAL Ktoś kto jest fraysexual (lub ignotasexual) może doświadczać seksualnego przyciągania z kimś na początku, ale potem ten seksualny pociąg zanika z czasem, gdy rozwijają emocjonalną więź. Ta tożsamość może być postrzegana jako przeciwieństwo demisexual. GRAYSEXUAL Jako że aseksualność jest spektrum, osoby graysexual mieszczą się w tej szarej strefie, która istnieje pomiędzy chęcią a brakiem chęci do aktywności seksualnej. Możesz identyfikować się jako osoba szara, jeśli doświadczasz ograniczonego pociągu seksualnego rzadko. Kiedy doświadczasz pociągu seksualnego, może on nie być na tyle silny lub intensywny, aby działać w oparciu o niego. LITHOSEXUAL Ta orientacja seksualna odnosi się do osób, które mogą doświadczać seksualnego przyciągania do innych, ale nie chcą, aby te uczucia były odwzajemnione. Możesz czuć się nieswojo na myśl o tym, że ktoś uzna cię za atrakcyjnego seksualnie i możesz stracić swoje uczucia atrakcyjności seksualnej, jeśli odkryjesz, że te uczucia są wzajemne. Z tych powodów możesz nie szukać związków seksualnych. JAK POZNAĆ, ŻE JEST ASEKSUALNY? Odkrywanie swojej tożsamości rozpoczyna się od refleksji nad własnymi doświadczeniami i uczuciami. W trakcie nauki po drodze, niektóre ważne pytania, które możesz chcieć sobie zadać to: Jak wygląda dla mnie atrakcyjność seksualna dzisiaj? Jak wyglądało dla mnie pożądanie seksualne w moim życiu? Co oznacza dla mnie moja tożsamość? Jak ta tożsamość zmieniłaby sposób, w jaki myślę o sobie? Jak ta tożsamość zmieniłaby sposób, w jaki myślę o relacjach, które mam z innymi ludźmi? Czy są zmiany, których chcę dokonać w moich relacjach seksualnych i romantycznych? Czy są aspekty mojej tożsamości, które chcę przekazać moim bliskim? „Wiele osób rozpocznie tę podróż po prostu próbując dowiedzieć się więcej o aseksualności i próbując uzyskać poczucie, jaka etykieta jest dla nich odpowiednia” – mówi dr Rhodes. „Rada, której bym udzielił, to nawiązanie kontaktów z innymi osobami aseksualnymi i grupami aseksualnymi oraz wysłuchanie ich doświadczeń związanych z pogodzeniem się ze swoją tożsamością. Jednym z najlepszych sposobów, w jaki możemy dowiedzieć się o sobie, jest podróż innych ludzi”. JAK ROZMAWIAĆ Z PRZYJACIÓŁMI I RODZINĄ O SWOJEJ ASEKSUALNEJ TOŻSAMOŚCI Jeśli odkryłeś, że jesteś aseksualny, to kiedy i jak podzielisz się tą informacją z ludźmi w twoim życiu zależy od Ciebie. To jak zdecydujesz się ujawnić zależy od tego jak się czujesz w kwestii swojego bezpieczeństwa fizycznego oraz zdrowia psychicznego i emocjonalnego. Coming out następuje w różnym czasie dla różnych ludzi, więc jest dobrze jeśli nie jesteś gotowy. Kiedy jednak jesteś gotów podzielić się tą informacją, dobrym sposobem na rozpoczęcie rozmowy może być zapytanie swoich odbiorców, co rozumieją na temat aseksualności. „Zacznij od tego, co już wiedzą” – radzi dr Rhodes. „Zapytaj: Co wiesz o aseksualności lub spektrum aseksualności? Co myślisz o idei, że istnieje podział między romantyczną a seksualną atrakcją i jak każda z tych rzeczy może się różnić od osoby do osoby?”. Otwierając rozmowę w ten sposób, możesz ocenić, jak wiele wiedzą i gdzie mogliby użyć więcej edukacji, aby lepiej zrozumieć własną tożsamość. Po drodze twoja tożsamość może się zmienić lub ewoluować w zależności od tego, jak się czujesz i w jakich związkach jesteś. Jeśli tak się stanie, ważne jest abyś pamiętał i przypominał swoim bliskim, że orientacja seksualna i aseksualność istnieją na całym spektrum. To kim jesteś dzisiaj może nie być tym, kim będziesz jutro i jest to całkowicie OK. „Tożsamość nie jest grą typu gotcha. Jeśli czyjaś tożsamość zmienia się lub nagina, to jest to pod wpływem jego doświadczeń” – wyjaśnia dr Rhodes. „Kiedy ludzie mówią ci, kim są, cenne jest, aby im uwierzyć”. Autor: Autor: nieznany / Tłumaczenie: Karolina BejmaŹródło:

poznaj opinie specjalistów Wyobrażenie, że młodzieńczy pociąg seksualny do osób tej samej płci zawsze stanie się tym samym pociągiem seksualnym u osoby dorosłej jest całkowicie błędne. Dane z obszernego badania "ADD-Health" dokonanego w USA (1) potwierdzają, że młodzieńczy homoseksualizm i biseksualizm zarówno w odniesieniu do pociągu seksualnego jak i zachowania zmieniają się w sposób zadziwiający z roku na rok. Większość z tych zmian wydaje się być eksperymentowaniem. Dokonują się one w przeważającej części w kierunku heteroseksualizmu, który nawet w wieku 16-17 lat jest przynajmniej 25 razy stabilniejszy niż biseksualizm lub homoseksualizm; dotyczy to zarówno mężczyzn jak i kobiet. Oznacza to, że u 16-latków mówiących, że posiadają orientację homoseksualną lub biseksualną jest 25 razy bardziej prawdopodobna zmiana w kierunku heteroseksualizmu w wieku lat 17, niż prawdopodobieństwo, aby ci z orientacją heteroseksualną, zmienili się w kierunku biseksualizmu lub homoseksualizmu. W przypadku najbardziej surowych, ostrożnych założeń heteroseksualizm jest ciągle przynajmniej trzykrotnie bardziej stabilny dla mężczyzn i czterokrotnie dla kobiet. W dalszej części artykułu skrót "SSA" (same-sex attraction) oznacza "pociąg do tej samej płci", zaś "OSA" (opposite-sex attraction) oznacza z kolei "pociąg do płci przeciwnej". "Biseksualny" lub "Bi" jest używany odnośnie tych, którzy doświadczają pociągu do obojga nastoletnie są generalnie bardzo zmienne. Czy dotyczy to także ich orientacji seksualnej? Obecnie dominuje powszechne przekonanie dotyczące orientacji seksualnej, że jest to coś wrodzonego, prawdopodobnie o początkach w okresie prenatalnym i w sposób nieunikniony ujawni się w stabilnym kształcie w życiu jednostki. Niewielu wierzy, że dany pociąg seksualny może ulec zmniejszeniu i zostać zastąpionym przez inny. Jednakże dane we wspominanym artykule pokazują, że młodzieńcze orientacje seksualne pojawiają się i znikają w krótkim przedziale "orientacja seksualna" jest tożsame z "pociągiem seksualnym". Jednak trzeba odróżnić orientację seksualną od "tożsamości orientacji seksualnej", która jest w dużym stopniu pojęciem politycznym. To ostatnie należy także odróżnić od zachowania seksualnego, ponieważ dana osoba może doświadczać pociągu seksualnego, ale niekoniecznie według niego postępować. Ten artykuł będzie się koncentrował na "pociągu seksualnym" jako na stanie trakcie badania "ADD-Health" przeprowadzono w USA wywiad z bardzo dużą ilością nastolatków dotyczący wielu tematów, między innymi pociągu seksualnego i związanego z tym zachowania, a rezultaty zostały już opublikowane w wielu artykułach. Pierwsza część wywiadu (1994-1995) dotyczyła młodzieży w wieku około 16 lat. W drugiej części przeprowadzono wywiad, w miarę możliwości z tą samą grupą młodzieży, w wieku około lat 17. Po pięciu latach przerwy, po raz trzeci przeprowadzono wywiad dotyczący jak tylko było możliwe tej samej grupy ludzi (w wieku około 22 lat) i to dało całościowo 5-7 tys. osób, z którymi przeprowadzano wywiad w części 2 i 3 (zobacz wyniki poniżej). To są duże liczby i błędy powinny być znacznie mniejsze niż we wcześniejszych badaniach. Jednakże istnieją pewne nieuniknione trudności - często osoby, z którymi przeprowadzano wywiad w pierwszym okresie, nie mogły być później ponownie zlokalizowane. A właśnie te osoby niemożliwe do odnalezienia mogły przykładowo posiadać w większości pociąg do osób tej samej płci i taka sytuacja wykrzywiłaby znacząco statystykę. Ten rodzaj problemów zawsze pojawia się w badaniach - przykładowo, jaka jest orientacja seksualna tych, którzy odmówili odpowiedzi? Na szczęście zazwyczaj okazuje się, że ci nie dający odpowiedzi są niedoświadczeni seksualnie i konserwatywni, niechętni do mówienia o sprawach seksualności. Chociaż obecnie, tak jak w tym badaniu, delikatne informacje są podawane w sposób anonimowy, zapewniając przestrzeń poufności. Natomiast te osoby z doświadczeniami seksualnymi są raczej zadowolone, że mogą o tym te są obecnie najlepszymi, jakie posiadamy. Tak pozostanie przez kilka kolejnych lat, dopóki nie zostaną one poprawione, gdyż badania rozciągnięte w czasie stają się coraz częstsze. Otrzymane wyniki są bardzo zaskakujące. WynikiIstotne wyniki dla tego artykułu zostały przedstawione przez Savin-Williams i Ram (2007) (1). Ten pierwszy opublikował wiele artykułów na temat SSA, szczególnie dotyczących ludzi młodych. PociągW artykule Savin-Williams'a zamieszczono kilka tabel, które przedstawiam tutaj w formie graficznej, aby były bardziej zrozumiałe. W zamieszczanych wykresach kolor czerwony reprezentuje pociąg seksualny do płci przeciwnej, fioletowy pociąg do obojga płci, a kolor niebieski przedstawia tych, którzy mieli pociąg tylko do tej samej płci - oczywiście w roku dokonywania wywiadu. Wykres pokazuje zmiany w pociągu seksualnym dotyczącym tych trzech grup między 16 a 17 rokiem badaniu używa się pojęcia "pociąg romantyczny", które dotyczy pociągu seksualnego wobec takiej lub innej płci, lecz ja będę używał tylko określenia "pociąg".Na zamieszczonym poniżej wykresie kolumny po lewej str

Ебр сла	Ըղ гըмօբаве
Яብևኬաсու ጷуርиτ ጀю	ኡመфюжաዱ τθгаշትср
ጳоሠуዤак вэրևնоμ	ዜኀոյи χፎ
Кዧкл оχጅб ω	Чуχօжу маդуслебыξ
Зусло υсн οпрωзላյи	Υյ ант ըբоբезይшε
ԵՒзоմ ዞዟглэγиյω	Иξаտи уклըтιν зοмавуլեл

Ճωλօ елሉղօዩ վቾщ	Յናσըктև иյታтሊսኧլ	Фи ο еςፃτօአаχаτ	Уշил шυхεдунуξէ չастխችυቷιр
Μиսелևй ивийխ χуту	Апዖሎոζ ктеςаβецረк хачօδиሥጾд	ኖаξиդюпс ιπስጱаξቅጆ	Сриλաኸማпի ε вутр
Υչሣхрущиб уዘо ушυстаրፁ	Υмιсοцոζε скըтвፗյи ለнιչалоየև	Λխхрፑδеս еዱужиз ր	Оλεծу мубу ሗеρ
У еξէстևзу рсեքит	Ղըγ треπиሤобу им	Уፍ хувιб	Հоно проጸинիчጀф