zapytał(a) o 20:22 Krytyka wad Polaków jako temat tekstów kultury. Omów zagadnienie na podstawie podanego fragmentu Wesela Stanisława Wyspiańskiego, całego utworu oraz innego tekstu kultury. Stanisław WyspiańskiWESELEJASIEKAha; prawda, żywy Bóg,przecie miałem trąbić w róg;kaz ta, zaś ta, cyli zginoł,cyli mi sie ka odwinoł –kajsim zabył złoty róg,ostał mi sie ino izby głębnej, od chwili, wszedł był, w tropy za Jaśkiem, kołyszący się słomiany ci spadła czapka z sie chyloł po te copke,to mi może sie chłopie, złoty róg,miałeś, chłopie, czapkę z piór:czapkę ze łba wicher tom wieche z pawich ci sie ino ka gdzie przy figurą ktosik u rozstajnych dróg – –cy to pioł, cy nie pioł kur?S Odpowiedzi Krytyka wad Polaków jest często poruszanym tematem w dziełach literackich jak i w tekstach kultury takich jak filmy, seriale, plakaty, obrazy, komiksy. Polacy na arenie międzynarodowej są uważani za ludzi silnych, dumnych i odważnych. Jednak każda moneta ma dwie strony. W przypadku Polaków rewers naszych cech ogólnonarodowych jest niezwykle rozbudowany i nadal podtrzymywany poza granicami w postaci stereotypów. Jako Polacy jesteśmy świadomi przywar, które funkcjonują w wyobrażeniach statystycznego Kowalskiego pochodzącego z kraju nad Wisłą. Wiedza ta objawia się w postaci autokrytyki w niezliczonych dziełach rodzimych pisarzy, poetów, malarzy, muzyków i reżyserów takich jak: Wojciech Smarzowski, Andrzej Wajda, Piotr Domalewski itd. Artyzm z jakim twórcy podchodzą do autokrytyki jest niespotykany wśród innych nacji. Obraz prezentowanych wady narodu polskiego jest niezwykle szeroki i obejmujący różne zachowania, tradycje, przyzwyczajenia oraz naturę. Jakie wady Polaków krytykują teksty kultury? Przedstawiają ich cechą, która jest piętnowana to egoizm Polaków i ich przywiązanie do dóbr materialnych. Doskonale dowodzi to zachowanie Jaśka w ostatnim akcie dramatu Stanisława Wyspiańskiego pt „Wesele”. Po wykonaniu misji przez Jaśka, wrócił do chaty weselnej. Ku jego zaskoczeniu, biesiadnicy zostali sparaliżowani. Jak się potem okazuje to wpływ pierwszego czaru lub też biernego oczekiwania. W tej chwili drużba przypomnia sobie jaki był ostatni punkt jego zadania, czyli zadęcie w złoty róg: „Aha; prawda, żywy Bóg,| przecie miałem trąbić w róg;| kaz ta, zaś ta, cyli zginoł,| cyli mi sie ka odwinoł” Okazuje się jednak, że przedmiot ofiarowany przez Wernyhorę zaginął. W tym momencie wywiązuje się dialog pomiędzy Chochołem a drużbą. Słowa Chochoła uświadamiają chłopakowi jaki błąd popełnił przez swoją głupotę: „[…] kajsim zabył złoty róg,| ostał mi sie ino sznur.| CHOCHOŁ - Jak ci spadła czapka z piór.| JASIEK Tom sie chyloł po te copke, to mi może sie odwinoł.| CHOCHOŁ Miałeś, chłopie, złoty róg,| miałeś, chłopie, czapkę z piór: | czapkę ze łba wicher zmiótł”. Schylając się po czapkę z pawich piór, spada mu on ze sznurka który miał na szyi. Przez swój egoizm i zamiłowanie do nakrycia, zgubił kluczowy przedmiot dla jego misji. Nie wie co ma dalej począć. Biernie spogląda na stojących w bezruchu ludzi, żałuje swojego czynu. Pragnąłby zrobić wszystko, tylko aby naprawić zaistniałą sytuację. Czapka z pawim piórem w weselu jest symbolem blichtru, przywiązania do dóbr materialnych, przywiązywania zbyt dużej uwagi do ubioru, egoizmu, ciągoty chłopów do bogactwa. Schylając się po czapkę przejawił wadę egocentryzmu i próżności. Złoty róg miał wzbudzić ducha narodowego w polakach. Teraz bez niego nie będzie można wzniecić powstania narodowego. W historii Polski wielokrotnie zdarzało się, że z pobudek egoistycznych kraj podupadał. Pozornie błahe żądze powodowały poważne klęski narodu. Często poruszaną wadą Polaków jest brak integracji pomiędzy obywatelami Polski. Stanisław Wyspiański opierając się na postaciach rzeczywistych uzyskał niezwykle realistyczny obraz narodu polskiego. Porusza bardzo wiele problemów związanych głównie z zaborami. Wyspiański nie widzi niemożliwość zwyciężenia i odzyskania niepodległości przez słabości, niezorganizowanie i podział społeczeństwa. W utworze widać wyraźny podział między inteligencją z Krakowa, a chłopstwem. Na weselu bawią się szlachta razem z chłopami, ale wraz z biegiem czasu coraz bardziej wychodzi na jaw pozorną integrację. Przedstawiciele inteligencji postrzegają wieś idealistycznie, jako miejsce gdzie ludzie są szczęśliwi, gdzie jak mówi Dziennikarz: „Niech na całym świecie wojna, |byle polska wieś zaciszna, |byle polska wieś spokojna.” . Obraz polskiej wsi według inteligencji jest spokojnym, stałym , radosnym i beztroskim miejscem. Mimo wielkiego zamiłowania do wsi przez szlachtę, tak naprawdę nie mają oni pojęcia o zwyczajach, tradycji i pracy na roli. Doskonale to widać w relacji pomiędzy Kliminą a Radczynią, kiedy Pani z miasta próbuje porozmawiać: „RADCZYNIA Cóż ta gosposiu, na roli? |Czyście sobie już posiali?| KLIMINA Tym ta casem sie nie siwo” Ten fragment dialogu dowodzi ignorancji ze strony szlachty wobec pracy i zwyczajów chłopów. Chłopomania jest tylko chwilową modą wśród przedstawicieli inteligencji. Ich zagorzali zwolennicy poślubiając panny ze wsi nie wiedzą dokładnie na co się piszą. Widać to w rozmowach pomiędzy Panną Młodą a Panem Młodym, kiedy dochodzi do licznych nieporozumień. Tak naprawdę ta pozorna idea służy jedynie pokazaniu, że jest się w modzie. Małżeństwa pomiędzy stanami są słusznie krytykowane przez weselników takich jak Dziad czy Żyd. Niechęć do chłopów jest nadal widoczna wśród przedstawicieli inteligencji. Chłopomania to tylko zabawa, która ma zaspokoić ciekawość. Integracja pomiędzy stanami nie jest możliwa z powodu, braku chęci stworzenia trwałej i wiążącej relacji pomiędzy tymi grupami. W tekstach kultury częste wady, które są wymieniane to ksenofobia, antysemityzm, homofobia i nienawiść do innych narodów. W kultowej piosence autorstwa 52 Dębiec pod tytułem: „To my Polacy”, są przedstawiane liczne i najpopularniejsze przywary Polaków jako narodu. Nienawiść do innych narodów, antysemityzm i ksenofobia są krytykowane już w pierwszej zwrotce: „Lubi nas niewielu, większość nienawidzi |Boją się wszyscy w szczególności Żydzi |(…)Wierz mi to świat trzeci ale lubię własne śmieci |(…) Żaden mother fucker nie podskoczy do Polaka |Wole polskie [CENZURA] w polu niż fiołki w Neapolu |Znasz ten bajer? Kto nie z nami ten frajer| Drążeni głęboko w gruncie wychowani na buncie |W nienawiści do wroga, w miłości do Boga |Fanatyzm niszczy ale bliższy jest mi kraj ojczysty |Każdy inny niższy, Ta! Nacjonalizm |W górę ręce kto jest z nami |W gorę pięści, zawsze damy radę”. Tekst ten pokazuje realną naturę Polaków. Utwór mówi o rzeczywistej nienawiści narodu do obcych kultur, bądź innych nacji. Polacy na arenie międzynarodowej są uważani za ludzi silnych, dumnych i odważnych. Ten rodzimy narcyzm prowadzi do sytuacji, że nie mając nic świętujemy triumf. Wrogość w tekście jawnie jest nazwana a nacjonalizmem. Polacy, według autora utworu sądzą, że kto nie jest z nimi to jest przeciwko. Homofobia jest pokazana w dalszej części tekstu: „To jest moja nora, jestem Polak mam baseballa |Jeśli coś mi nie przypasi |Tam gdzie nasi hej niech nie włazi żaden pedofil lub gej |To mnie razi, lepiej wiej”. Polacy uważają homoseksualizm za coś nienaturalnego, dlatego też jest przez nich tępiony. Nienawiść wynika z braku akceptacji i zwykłego braku chęci do zmian. Naród polski jest trudny. Posiada wiele przywar, a jednocześnie sam krytykuje pewne postawy. Jednak nie da się ukryć, że jest on wyjątkowy i jedyny w swoim nie tylko w tekstach literackich, ale także w innych tekstach kultury możemy znaleźć krytykę wad narodu. Autokrytycyzm jest na wyjątkowo mocno zarysowany w Polsce. Artyzm wynikający z obrazu wad Polaków, który ujawnia się w różnych tekstach kultury i tekstach literackich jest niespotykany na skalę światową. Uważam, że dobrym jest wiedzieć o własnych wadach, ponieważ może się to przysłużyć autokontroli i zmianom. Obraz prezentowanych wady narodu polskiego jest niezwykle szeroki i obejmujący różne zachowania, tradycje, przyzwyczajenia oraz czy jest git ale zawsze się komuś może przydać :* Uważasz, że ktoś się myli? lub